Door Marjos le Duc-Kösters
Dorp in corona tijd
Auto’s
voor de deur
de straat,
om leven
verlegen,
verheugt zich
als
de wandelaar
toch
voorbijkomt,
onverwacht
Gezin
altijd maar thuis
het huis,
om rust
verlegen,
verheugt zich
als
de klok
de lestijd
loslaat,
diepe zucht
Café
verplicht gesloten
de baas,
om rumoer
verlegen,
verheugt zich
als
de droom
nét niet
uiteenspat,
wat een klap
Voorjaar
stille hoop
de tijd,
om voorspoed
niet verlegen,
verheugt zich
als
corona
eindelijk “verdwijnt”
en het leven weer begint…
[Dit gedicht is ook opgenomen in De Stempel van 28 april 2021]
