Denkend aan Empel
Door Marjos Kösters, vrij naar het gedicht “Herinnering aan Holland” door H. Marsman
Denkend aan Empel
zie ik de Maas als een lint
tijdloos langs
groene weilanden gaan,
bomen als bakens
die ooit de vaart
begeleidden nu
als welkome schaduw
in het zomerse zonlicht staan;
en in de wijde uiterwaarden
hun thuis gevonden
de grazers
één geworden met het land,
rivier, gemaal,
geknotte wilgen,
park en kanaal
in meesterlijk verband.
het oude dorp ligt hier naast
het nieuwe en blijft voor altijd
met het water verbonden,
en van alle kanten wordt de
stem van de vooruitgang
met haar eeuwige lokroep
gewogen en gehoord. ©Marjos Kösters
[Dit gedicht is ook gepubliceerd in De Stempel van 3 februari 2021]
